Obiekty sakralne (kultu) na przestrzeni 200-lecia istnienia Parafii Stany: Kościół murowany z roku 1981

Pogarszający się stan drewnianego kościoła i jego niewystarczająca powierzchnia, aby pomieścić gromadzących się wiernych stanowiły główny powód, że od lat 70-tych XX stulecia zaczęto myśleć o budowie nowej świątyni, a zalecenia powizytacyjne wskazywały na to dużo wcześniej. Władze Urzędu Wojewódzkiego, Wydziału ds. Wyznań początkowo odmawiały wydania zgody na wniosek zarówno z strony parafii, jak i Kurii Biskupiej w Przemyślu.(?) Jednak od 1979 roku zaczęto gromadzić materiał budowlany z równoczesnym ubieganiem się o pozwolenia na budowę. W niedługim czasie zgromadzono 140 tys. sztuk cegły, wapno, drut zbrojeniowy, żwir i piasek. Pozwolenie na budowę parafia otrzymała dopiero 14 sierpnia 1981 roku. Na mocy tej decyzji, ówczesny proboszcz ks. kan. Jan Kula, otrzymał zgodę na podjęcie prac celem wybudowania nowej świątyni.(?) Budowę rozpoczęto w 2 poł. 1981 r., w miejscu, gdzie kiedyś znajdowała się stara plebania, kładąc fundamenty i wznosząc ściany do wysokości stropu. Projekt budowlany został opracowany przez inż. Jana Gorczycę i jego zespół architektów z Rzeszowa. Wykonaniem natomiast zaprojektowanych zadań zajęli się miejscowi murarze: Jan Bednarz ze Stanów, jako główny wykonawca, Bolesław Bednarz z Maziarni, Bronisław Bednarz z Przyszowa Zapuście, Stanisław Tłusty oraz Józef Popek z Maziarni.(?) Prace ciesielskie i szalunkowe wykonywał Franciszek Nieradka wraz ze swoim zespołem : Eugeniuszem Żak, Marianem Świątkiem, Józefem Puzio i Józefem Trawińskim. Całość budowy nadzorował inż. Władysław Jagiełło z Rzeszowa. W roku następnym położono stropy i wykonano dach przykryty ocynkowaną blachą doprowadzając budynek kościoła do stanu surowego.(4) Blacharze, którzy kryli dach to Jan Koc i Piotr Kobylarz, zaś instalację odgromową założyli Jan Koc i Stanisław Bajek. Każdy kolejny rok wiązał się z dalszymi pracami wykończeniowymi. W roku 1984 wykonano zewnętrzne tynki metodą cyklinowania, a w kolejnym położono marmurową posadzkę w prezbiterium i nawie głównej z tzw. ?Białej Marianny? uzupełnionej marmurem z Bolechowic. Ścianę główną w prezbiterium ozdobiono ceramicznym motywem o treści religijnej, przedstawiającym postać Jezusa ukrzyżowanego oraz Maryję i Apostoła Jana. Jest to dzieło pana Sochy z Łysej Góry spod Tarnowa. Ten nowatorski motyw dekoracyjny zastosowano w całym kościele wykonując do roku 1989 dwie sceny ewangeliczne w prezbiterium – tj. ?rozmnożenie chleba? i ?ostatnią wieczerzę?, 15 scen ?drogi krzyżowej? w nawie głównej oraz ołtarz soborowy, ambonkę i chrzcielnicę.
Kościół poświęcił bp przemyski, Bolesław Taborski dnia 14 lipca 1985 roku. Konsekracja natomiast miała miejsce w 1995 roku, a dokonał jej bp Marian Zimałek z Sandomierza.
Kolejne dokonana na rzecz nowej świątyni, to wykonanie nowych, mechanicznych, 22 głosowych organów przez firmę Truszczyńskich z Warszawy, które poświęcił bp Edward Białogłowski w r. 1988. W tym samym czasie zamontowane zostały witraże do dużych okien, ufundowane przez rodaków ze Stanów Zjednoczonych i Kanady. W swojej treści przedstawiają one postacie czterech Ewangelistów oraz wybrane sceny z życia Pana Jezusa i apostołów. Teren przykościelny został ogrodzony, do czego wykorzystano metalowe przęsła osadzone na żelbetonowych słupach. Prac spawalniczych związanych z tym zadaniem podjął się Jan Dąbal ze sowim synem Józefem. W 2000 roku zainstalowane zostały ozdobne żyrandole i kinkiety. Wykonała je firma metaloplastyki artystycznej Stanisława Stopyry z Grodziska Górnego. Dużą pomoc przy budowie kościoła, obok mieszkańców parafii, świadczyli rodacy mieszkający na stałe lub czasowo w USA, którzy organizowali zbiórki pieniężne i przekazywali je na ten cel.
W 1989 roku dokonał się podział parafii na mocy decyzji biskupa sandomierskiego i została utworzona nowa, p.w. Niepokalanego Serca Najświętszej Maryi Panny. W jej obszar weszły wioski: Przyszów Ruda, Przyszów Burdze, Przyszów Staw, Przyszów Szlacheckie i Przyszów Kliny. Przy kościele w Stanach pozostały miejscowości: Stany, Bojanów, Maziarnia, Załęże, Kozły, Krochowa, Przyszów Łapówka, Przyszów Katy oraz Przyszów Zapuście.
Dalsze lata przyniosły nowe inicjatywy, mające na celu usprawnienie posługi duszpasterskiej jak chodzi o łatwiejszy dostęp wiernych do sakramentów, które doprowadziły do powstania kaplicy dojazdowej w Bojanowie p.w. Maryi Niepokalanej, a także kaplicy św. Jana Pawła II w Przyszowie Zapuściu.

Zobacz Przegląd Slajdów