Księża Diecezjalni

Ks. Kan. Stanisław Janiec
Urodził się 22 kwietnia 1941 roku w Maziarni. Po uzyskaniu świadectwa maturalnego w latach 1963 -1969 studiował w Wyższym Seminarium Duchownym w Przemyślu, święcenia kapłańskie przyjął w 24 czerwca 1969 r. przez posługę ówczesnego Biskupa Przemyskiego Ignacego Tokarczuka. Po święceniach kapłańskich został skierowany do pracy jako wikariusz ucząc nauki religii i spełniając posługę duszpasterską w latach 1969 – 1983 w następujących parafiach: Gogołów 1969-1971, Ropienka 1971 -1973, Bieliny 1973 – 1976, Czudec 1976 – 1979, Brzostek 1979 – 1981, Samoklęski 1981 – 1983. W roku 1983 został mianowany proboszczem w Górzance. W 1989 roku Ks. Biskup zamianował księdza Stanisława proboszczem w parafii Wyżne k. Rzeszowa a w 1991 proboszczem w parafii Bezmiechowa. Funkcję tę pełnił przez 20 lat do roku 2011, czyli do czasu przejścia na emeryturę. Jako Ks. Emeryt pomaga w dalszym ciągu w parafii Kramarzówka.

Urodził się dnia 11 lutego 1952 roku w Bojanowie. Szkołę Podstawową ukończył w Stanach zaś średnią (LO) w Nisku. Maturę zdał w 1972 r. W latach 1974 ? 76 odbył zasadniczą służbę wojskową. W roku 1976 rozpoczął studia w Seminarium Duchownym w Przemyślu. Święcenia kapłańskie przyjął z rąk Abpa Ignacego Tokarczuka w dniu 20 czerwca 1982 r. W latach 1982-1987 pracował w duszpasterstwie parafialnym pełniąc posługę wikariusza-katechety w parafii Wiązownica, Łowce i Tarnowska Wola. W latach 1987-91 kontynuuje specjalistyczne studia teologiczne (katechetyka) na Wydziale Teologii Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego w Lublinie, uzyskując magisterium z teologii w 1988 r. zaś dyplom licencjacki w roku następnym. Kontynuuje studia doktoranckie, które wieńczy doktoratem z katechetyki 19 listopada 1991 roku. Od tego roku pracuje jako wykładowca w WSD w Przemyślu, a później w Instytucie Teologicznym im. Bł. Wincentego Kadłubka i Seminarium Duchownych w Sandomierzu, w Wydziale zamiejscowym KUL w Stalowej Woli oraz na Studium Pastoralno Katechetycznym Wydziału Teologii KUL w Lublinie. W 2006 roku habilituje się na Wydziale Pedagogicznym Katolickiego Uniwersytetu w Ružomberku.
W latach 1992-1999 pełnił funkcję Asystenta Katolickiego Stowarzyszenia Młodzieży Archidiecezji Przemyskiej i Dyrektora Ośrodka Młodzieżowego ?Nadzieja? w Dubiecku-Wybrzeże, gdzie organizował kurs lidera dla młodzieży. Od 1999 roku pełni funkcję Kierownika Diecezjalnego Studium Organistowskiego w Sandomierzu.
W latach 2001-2007 jest wizytatorem przy Wydziale Nauki i Wychowania Katolickiego Kurii Biskupiej w Sandomierzu. Od kwietnia 2007 roku jest Prodziekanem ds. nauki i rozwoju Wydziału Zamiejscowego Nauk o Społeczeństwie KUL w Stalowej Woli. Jest także Dyrektorem Centrum Współpracy Polsko ? Węgierskiej, Polsko ? Słowackiej, Polsko – Czeskiej i Polsko – Ukraińskiej w Sandomierzu.
W swojej bogatej działalności naukowej ks. Jan Zimny był redaktorem szeregu czasopism naukowych, ekspertem Ministra Edukacji Narodowej oraz członkiem Polskiego Towarzystwa Teologicznego w Krakowie i Sandomierzu.
Organizował szereg konferencji naukowych w tym zagranicznych. Autor wielu publikacji naukowych, promotor, recenzent, autor projektów badawczych.
Prowadzi badania z zakresu pedagogiki katolickiej, systemów wychowania, kształcenia nauczycieli, teorii wychowania, wartości w wychowaniu, katolickiej nauki społecznej.

Urodzony 11.02.1955 roku w Bojanowie parafia Stany. W latach 1962-1970 uczęszczał do szkoły podstawowej w Maziarni, następnie w latach 1970-1074 uczył się w Liceum Ogólnokształcącym w Ulanowie. W latach 1974-1980 studiował w Wyższym Seminarium Duchownym w Przemyślu. Świecenia kapłańskie przyjął 8 czerwca 1980 roku w Przemyślu. Następnie jako wikariusz pracował na parafiach: Głogów Małopolski (1980-1982), Przeworsk-Fara (1982-1985), Przemyśl-katedra (1985-1986), Łąka (1986-1988). 1 lipca 1988 roku decyzją Księdza Biskupa został mianowany proboszczem nowo utworzonej parafii Dobrego Pasterza w Nowej Wsi k/Rzeszowa. Jako pierwszy proboszcz parafii tworzył ją zarówno duszpastersko jak i gospodarczo. Obecnie obok urzędu proboszcza piastuje stanowisko wicedziekana dekanatu Rzeszów-Północ.

ur. 11.01.1959 r. w Bojanowie. Po ukończeniu Szkoły Podstawowej w 1974 roku rozpoczął naukę w Liceum Ogólnokształcącym w Ulanowie w latach 1974 – 1978. Po uzyskaniu świadectwa maturalnego rozpoczął studia teologiczne w Wyższym Seminarium Duchownym w Przemyślu w latach 1978 ? 1984. Święcenia kapłańskie przyjął w dniu 24.06.1984 r. Po święceniach kapłańskich został skierowany do pracy, jako wikariusz ucząc nauki religii i spełniając posługę duszpasterską w latach 1984 – 1995 w następujących parafiach: w Pruchniku, w Nowej Dębie – parafia M. B. Kr. Polski, w Rudniku n/Sanem, w Stalowej Woli – parafii Matki Bożej Szkaplerznej, w Rozwadowie ? Fara, w Tarnobrzegu – parafia MB Nieustającej Pomocy i w Majdanie Królewskim.
Dnia 25 czerwca1995 roku został mianowany administratorem Samodzielnego wikariatu w Szczecynie, gdzie funkcje tę pełnił do 10 sierpnia roku 1999. Jako proboszcz pracował przez okres ośmiu lat w następujących parafiach: NMP Wspomożenia Wiernych w Dąbrowie Olbięckiej, a następnie w Sobótce. Z dniem 01 sierpnia 2017 roku otrzymał skierowanie do posługi na stanowisku Kapelana Domu Pomocy Społecznej Zgromadzenia Sióstr Opatrzności Bożej w Irenie parafia Zaklików.

Urodził się 15 lipca 1962 roku w Bojanowie. Po ukończeniu Szkoły Podstawowej w Stanach w roku 1977 i Technikum Elektrycznego w Nisku, po krótkim okresie pracy wstąpił do Wyższego Seminarium Duchownego w Przemyślu. Święcenia kapłańskie otrzymał 24 czerwca 1988 roku w katedrze przemyskiej z rąk Biskupa Ignacego Tokarczuka. Po święceniach został skierowany do parafii Niepokalanego poczęcia NMP w Żurawicy. Ponadto posługiwał w następujących parafiach: Rzeszów pw. Chrystusa Króla, Przemyśl pw. NMP Królowej Polski, Krosno Fara, Krosno pw. Miłosierdzia Bożego, Przemyśl, pw. Brata Alberta. W latach 1992 ? 1996 odbywał studia specjalistyczne na KUL, a następnie w Paryżu w Instytucie Teologicznym. Był przez pewien czas dyrektorem rozgłośni radiowej o nazwie ?Radio ? Fara?. W roku 2003 otrzymał propozycję pracy na Ukrainie w Odessie w charakterze proboszcza tamtejszej katedry. Po powrocie do kraju przez kilkanaście lat pełnił funkcję proboszcza w parafii Ostrów k/Przeworska. Aktualnie od 29 stycznia 2017 roku jest proboszczem w parafii św. Michała Archanioła i św. Anny w Dydni, diecezja Przemyska.

Ks. Mgr Ryszard Wilk
Urodzony 4 maja 1963 roku w Bojanowie. Świecenia kapłańskie przyjął w roku 1990. Aktualnie jest proboszczem w parafii Borki Nizińskie od roku 2016.

Urodził się 5 kwietnia 1967 roku w Bojanowie, parafia Stany. W latach 1974-1982 uczęszczał do Szkoły Podstawowej w Stanach, następnie do Zasadniczej Szkoły Zawodowa przy Hucie ?Stalowa Wola? i Technikum Mechanicznego w Stalowej Woli, gdzie złożył egzamin dojrzałości. W roku 1988 wstąpił do Wyższego Seminarium Duchownego w Przemyślu, a po zmianie granic polskich diecezji kontynuował studia w Wyższym Seminarium Duchownym w Sandomierzu. Świecenia kapłańskie otrzymał z rąk bpa Wacława Świerzawskiego 29 maja 1994 roku. Jako wikariusz pracował w parafiach: Batorz, Sandomierz (katedra), Kleczanów, Wiązownica, Staszów, Opatów, Tuszów Narodowy. W latach 1997-2001 podjął specjalistyczne studia licencjackie i doktoranckie na Papieskiej Akademii Teologicznej w Krakowie, które ukończył uzyskując stopień naukowy doktora teologii. W roku 2018 został zamianowany na stanowisko proboszcza w parafii św. Andrzeja Boboli w Borowie.

Urodził się 21 maja 1969 roku w Nisku, jako syn Józefa i Geno­wefy z d. Zając. Naukę rozpoczął w szkole podstawowej w Boja­nowie, którą ukończył w roku 1984. Dalszą edukację podjął w Technikum Chemicznym w Nowej Sarzynie. Po zakończeniu nauki w szkole średniej i zdaniu egzaminów maturalnych, idąc za głosem Bożego powołania, w roku 1989 wstąpił do WSD w Przemyślu. Po zmianie granic diecezji w Polsce, dalszą formację intelektualno-duchową kontynuował w WSD w Sandomierzu. Święcenia kapłańskie otrzymał 20 maja 1995 roku, w katedrze sandomierskiej, z rąk biskupa Wacława Świerzawskiego. Jako wikariusz, posługiwał w Baranowie Sandomierskim, Sandomierzu, Bielinach, Ostrowcu Świętokrzyskim, i Annopolu. Obecnie pełni posługę wikariusza w Tarno­brzegu, w parafii św. Marii Magdaleny. Wydał trzy tomiki poezji.

Ks. Tomasz, syn Tadeusza i Genowefy (z d. Żak), urodził się 17 lipca 1978 r. w Stalowej Woli. W latach 1985-1993 uczęszczał do Szkoły Podstawowej w Maziarni. W latach 1993-1997 uczęszczał do Liceum Ekonomicznego w Stalowej Woli. Po ukończeniu nauki w liceum, w roku 1997 uzyskał dyplom technika ekonomisty o specjalności ekonomika i organizacja przedsiębiorstw, a następnie zdał maturę. We wrześniu 1997 roku wstąpił do Wyższego Seminarium Duchownego w Sandomierzu. W latach 1997-2003 odbył studia w Wyższym Seminarium Duchownym w Sandomierzu, będąc jednocześnie studentem Wydziału Teologicznego Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego im. Jana Pawła II w Lublinie. Studia zakończył w 2003 r., uzyskując tytuł magistra teologii na podstawie pracy pt. Myśli teologiczne Wielkiego Postu w świetle homilii z Godziny Czytań na seminarium z liturgiki.
24 maja 2003 przyjął święcenia kapłańskie i został skierowany do pracy duszpasterskiej, jako wikariusz w parafii św. Jana Ewangelisty w Chobrzanach. W latach 2003-2006 pracował również jako nauczyciel religii w Zespole Placówek Oświatowych w Chobrzanach. W roku 2006 został skierowany na studia specjalistyczne z teologii praktycznej w Instytucie Teologii Pastoralnej i Katechetyki Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego im. Jana Pawła II, które ukończył w roku 2012 pracą doktorską pt. ?Apostolat rodziny chrześcijańskiej w świetle dokumentów Kościoła współczesnego?. Po powrocie ze studiów został skierowany do pracy duszpasterskiej w parafii św. Barbary w Tarnobrzegu. W roku 2013 decyzją Biskupa został mianowany Diecezjalnym Duszpasterzem Związków Niesakramentalnych, a w roku 2014 wykładowcą teologii pastoralnej w Wyższym Seminarium Duchownym w Sandomierzu. W czerwcu 2016 roku dekretem Biskupa Sandomierskiego został mianowany na stanowisko Dyrektora Wydziału Duszpasterstwa Małżeństw i Rodzin Kurii Diecezjalnej w Sandomierzu.

Księża ? Ojcowie zakonni

Urodził się 11 czerwca 1969 roku w Bojanowie. Po ukończeniu szkół ? podstawowej i średniej wyjechał do Stanów Zjednoczonych, gdzie podjął prace zarobkową i równocześnie zaangażował się w życie tamtejszej wspólnoty polonijnej. Po powrocie do kraju wstąpił do zgromadzenia Księży Redemptorystów w Sanktuarium Matki Bożej w Tuchowie, diec. tarnowska. Po okresie nowicjatu i latach studiów teologiczno-filozoficznych otrzymał świecenia kapłańskie 28 maja 2016 roku z rąk Biskupa Andrzeja Suskiego. Został skierowany do pracy duszpasterskiej na placówce misyjnej w Kazachstanie, gdzie pracuje do chwili obecnej.

Syn Bolesława i Tekli z d. Małysa, zam. w Kołodziejach. Urodzony 23 stycznia 1956 roku. Wstąpił do Zgromadzenia Księży Werbistów. W roku 1988 przyjął święcenia kapłańskie w Angoli w diecezji Saurimo. Po kilku latach pracy na misjach w Angoli, skierowany został do Arady w Postugalii, gdzie przez wiele lat pełni funkcje proboszcza tej parafii. W 2013 obchodził jubileusz 25 lecia posługi kapłańskiej.

Zmarli Księża pochodzący z parafii Stany:

Syn Wojciecha i Ewy z d. Burdzy, ur. 2 czerwca 1910 roku. Ukończył studia teologiczne na Uniwersytecie Jana Kazimierza we Lwowie z tytułem magistra. Świecenia przyjął 24 czerwca 1934 r. Pracował w parafiach: Gródek Jagielloński, Bełżec, Lubaczów , Potok Jaworowski. W czasie II wojny światowej był krótko administratorem parafii w Nisku. Tam też będąc chorym, przez ostatnie lata swego życia mieszkał w domu brata. Zmarł 19 maja 1983 r. Jego ciało spoczywa na cmentarzu w Nisku.

Ks. Stanisław Nycz
Syn Władysława i Jadwigi Walenczykiewicz, ur. 29 października 1922 r. Świecenia kapłańskie przyjął 20 maja 1952 roku w Sandomierzu.

Siostry zakonne

Urodziła się dnia 27 czerwca 1946 r. w Stanach, jako czwarte dziecko z rodziców Emilii i Stanisława Nieradka. Szkołę podstawową ukończyła 21 czerwca 1960 r. w Stanach. Pierwszą Komunię Świętą przyjęła 10 maja 1955 r., z rąk Ks. Romana Dobrzańskiego, natomiast 15 maja w 1955 r. otrzymała Sakrament Bierzmowania z rąk Ks. Bpa Wojciecha Tomaki. Pierwszym i najważniejszym dla niej miejscem wiary, był rodzinny dom, i kościół, do którego z rodzicami uczęszczała w każdą niedzielę i święta. Mając 16 lat zdecydowała się na wybór życia zakonnego pod wpływem świadectwa życia ks. Czesława Piotrowskiego, wikariusza parafii Stany w latach 1960 – 1961. Rozpoczęła więc postulat, a następnie nowicjat w Zgromadzenia Sióstr Felicjanek w Przemyślu. Po złożeniu pierwszych ślubów zakonnych pracowała w Narolu, Cieszanowie i Przemyślu, jako zakrystianka. W roku 1970 złożyła śluby wieczyste na ręce Ks. Bpa Stanisława Jakiela. Pracując jako wychowawczyni w Zakładzie Wychowawczym ?Caritas? w Gębicach podjęła naukę w Korespondencyjnym Liceum Ogólnokształcącym uwieńczoną egzaminem maturalnym. Następnie została skierowana na studia na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim w Lublinie. Tam studiowała teologię i historię Kościoła. Po uzyskaniu stopnia naukowego magistra pełniła obowiązek sekretarki prowincjalnej i równocześnie podjęła studia doktoranckie w Krakowie na Papieskim Wydziale Teologicznym, które ukończyła z tytułem doktora teologii. Pośród zadań przydzielanych jej w życiu zakonnym była mistrzynią junioratu, a także mistrzynią nowicjatu. Od dnia 1 września 1991 r. przebywała w Szarczu, jako dyrektor Domu Pomocy Społecznej pełniąc równocześnie obowiązek przełożonej domu zakonnego. W kolejnych latach była w Zarządzie Prowincjalnym, a w roku 2001 została wybrana na przełożoną Prowincjalną prowincji Matki Bożej Częstochowskiej w Przemyślu. Obowiązek ten pełniła do 20 sierpnia 2007 r. Kolejne zadania siostra Elwira podejmowała w Wólce Pełkińskiej, w Pszczynie, w Lublinie, a przez ostatnie lat pracuje w Chmielniku w Domu Pomocy Społecznej.
W roku jubileuszu swojej rodzinnej parafii Stany, siostra Maria Elwira kończy 56 lat życia zakonnego w Zgromadzeniu Sióstr Felicjanek, które traktuje, jako swoją własną rodzinę. Idąc za przykładem błogosławionej Marii Angeli Truszkowskiej, poświęciła praktycznie całe swoje życie w służbie Panu Bogu i ludziom.

Urodziła się 25 lipca 1945 roku, jako piąte dziecko Piotra i Franciszki. Podstawowe wykształcenie uzyskała w Stanach. Następnie udała się do Domu Pomocy Społecznej w Dębicach gdzie wstąpiła do Zgromadzenia SS. Felicjanek w dniu 22 sierpnie 1962 r. W międzyczasie ukończyła szkołę średnią i złożyła egzamin maturalny. Po okresie nowicjatu i odbyciu przygotowania do życia zakonnego złożyła śluby wieczyste w roku 1970. Na drodze życia zakonnego podejmowała szereg zadań zlecanych jej przez przełożonych, a mianowicie: pracowała w Domu Pomocy Społecznej w miejscowości Dębice, przez 10 lat była wychowawczynią w DPS w Szarczu, posługiwała w junioracie oraz w parafiach m.in. w takich miejscowościach jak: Wrocław, Rytro, Grodziec. Obecnie przebywa w Domu Macierzystym SS. Felicjanek w Przemyśli, gdzie podejmuje różne posługi związane z życiem wspólnotowym Zgromadzenia.

Imię zakonne – Rut . Urodziła się 13 września 1964 r w Zgorzelcu woj.. Dolnośląskie. Tam została ochrzczona w parafii św. Bonifacego. Od 1969 r. wraz z rodzicami zamieszkała w Stanach. Tu w parafii św. Jana Gwalbert i św. Tekli przyjęła kolejne sakramenty święte: Pokuty, Eucharystii i Bierzmowania.
Po ukończeniu Szkoły Podstawowej w Stanach, podjęła naukę w Liceum Zawodowym przy Zespole Szkół Zawodowych w Stalowej Woli. Po ukończeniu szkoły średnie wstąpiła do Zgromadzenia Sióstr św. Feliksa z Cantalicjo ( Sióstr Felicjanek) w Przemyślu w 1983 r. Po przebyciu formacji początkowej 2 sierpnia1986 r. złożyła I śluby zakonne, a 1992 profesję Wieczystą. W Zgromadzeniu SS. Felicjanek do obecnego roku 2018 jest 35 lat. W tym czasie ukończyła magisterskie studia teologiczne na Papieskiej Akademii Teologicznej w Krakowie, dwuletnie Studium Nauczycielskie w Przemyślu oraz dwuletnie podyplomowe studia z Marketingu i Zarządzania w Nowym Sączu. Od złożenia pierwszych ślubów zakonnych w Zgromadzeniu, pełniła następujące obowiązki: była katechetką przez 20 lat ? w Łomnicy Zdroju, Oleśnicy, Rzeszowie, Przemyślu, Wrocławiu i Gliwicach. Odbyła pełną formację zakonną w postulacie w Przemyślu, była dyrektorem w Domu Pomocy Społecznej w Szarczu oraz pełniła funkcję ekonomki w Domy Prowincjalnym w Przemyślu, Jak sama stwierdza, doświadczyła i nadal doświadcza wiele darów i łask Bożych w tym Zgromadzeniu za co jest wdzięczna Panu Bogu i swoim współsiostrom.

Urodziła się 11 września 1949 roku w Stanach, jako drugie dziecko Michała i Anny z d. Grebowiec. Swoje dzieciństwo przeżyła w rodzinnych stronach, a po ukończeniu nauki w szkole podstawowej zapragnęła wstąpić do zakonu. Ze względu na młody wiek SS Felicjanki w Przemyśli odmówiły jej przyjęcia, ale poszukując możliwości kształcenia się w kierunku pielęgniarstwa natrafiła na osoby, które skontaktowały ją ze Zgromadzeniem Sióstr Służebnic Najświętszego Serca Jezusowego (Sercanki), w miejscowości Fouquieres-les-Bethune we Francji. Tam wstąpiła do Zgromadzenia w wieku 15 lat, podjęła dalszą naukę i ukończyła studia pielęgniarskie. Pierwsze śluby zakonne złożyła 8 września 1966 roku, a wieczyste sześć lat później, w roku 1972 również w święto Narodzenia NMP. Została skierowana do pracy pielęgniarskiej, jako pielęgniarka środowiskowa do polskiej parafii Roubaix, w północnej Francji i pełnila tę funkcję przez następne 30 lat. Obecnie siostra Archangela przebywa w Domu Prowincjalnym Siostr Sercanek w Fouquieres-les-Bethune, gdzie pełni różne posługi w macierzystym domu zakonnym, w którym rozpoczęła swoją drogę życia poświęconego Panu Bogu i bliźnim .

Urodziła się 8 sierpnia 1897 r. w Maziarni, jako córka Filipa Rutyna i Marii Małysa. Przyszła na świat w chłopskiej biednej rodzinie zajmującej się uprawą lichej ziemi. Rodzina liczyła 6?ro dzieci, 4 córki i 2 synów. Matka zmarła w młodym wieku i dzieci pozostały pod opieką ojca. W okresie wielkiej emigracji czworo starszych dzieci tej rodziny wyjechało do U.S.A. Wśród nich była zaledwie 14-letnia Tekla. Tam w wieku 15 lat wstąpiła do zakonu Bernardynek 19 lipca 1915r. Śluby wieczyste złożyła 6 lat później czyli w roku 1921. Wypełniając swoje obowiązki zakonne opiekowała się i uczyła niepełnosprawne dzieci w szkole przyklasztornej. Zawsze pamiętała o swojej Ojczyźnie i o rodzinie w Polsce. Polecała ją Bogu w swoich modlitwach. Długie lata marzyła o tym by odwiedzić swoją Ojczyznę Polskę, swoją parafię i rodzinę w niej mieszkającą. Wreszcie marzenie jej spełniło się i w 1970 r. przyjechała na urlop do Polski. Miała już wtedy 73 lat. W okresie swego pobytu odwiedziła kilkukrotnie swoją parafię. Modliła się gorąco u stóp Marki Bożej w Częstochowie, polecając swych krewnych z rodzinnych stron. Odwiedziła też Kraków i Wieliczkę. Z bólem serca żegnała się z rodziną i Ojczyzną, bo zdawała sobie sprawę, że to jej ostatni pobyt w Polsce.
Celem jej przyjazdu było ujrzeć polską ziemię i nacieszyć swoje stare oczy jej widokiem, poczuć zapach polskich lasów i pól. Zabrała też garstkę tej ziemi w woreczku, który powiesiła sobie na szyi jak talizman. Mówiła, że z tą polską ziemią lżej będzie jej leżeć w grobie na obczyźnie. Prawdopodobnie była w 32 (33) placówkach wypełniając swoją posługę zakonną. Potem przeszła na emeryturę, ale w dalszym ciągu, póki starczyło jej sił brała czynny udział w życiu klasztornym, chociaż zdrowie już w tym czasie jej się pogarszało. W listach do rodziny podkreślała zawsze, że droga, którą obrała w swoim życiu była słuszna, a swoje życie przeżyła pięknie, gdyż poświęciła je w służbie Bogu i ludziom. Pod koniec życia przeniesiono ją do Pennsylwanii (chyba do domu zakonnego, w którym opiekowano się zakonnicami w podeszłym wieku) i tam zmarła 20 grudnia 1983 r. Tam też została pochowana.

Siostra Anatolia Tekla Wdowiak. Urodziła się w Przyszowie 4 września 1912 roku, jako córka Stanisława Wdowiak i Zofii z d. Rzepecka. Wstąpiła do Zgromadzenia Sióstr Szkolnych ? de Notre Dame na Opolszczyźnie, gdzie pełniła swoją posługę m.in. w Głupczycach. W tej miejscowości siostry prowadziły gimnazjum i liceum, a także szkołę gospodarstwa domowego dla dziewcząt i dom dziecka. O siostrze Anatolii zachowało się wspomnienie biskupa Antoniego Adamiuka, który przez pewien czas w latach powojennych zamieszkiwał w domu sióstr, pełniąc tam funkcję spowiednika i katechety we wspomnianych szkołach. W swoich notatkach wspominał m.in. radosną s. Anatolię Wdowiak, która w trudnych powojennych czasach jeździła po mieście z wózkiem i kwestowała dla podopiecznych tego domu. Siostra Anatolia odeszła do wieczności 24 października w roku 2002 w Głupczycach.